با پیشروی طالبان به سمت کابل در ماه اگیست گذشته مارینا که نام واقعی او نیست آرام بود و پسر شش ماهه خود را در مهدکودک رها کرد و برای کار در یک وزارتخانه دولتی رفت.
مارینا به افغان وتنس می گوید شایعاتی وجود داشت مبنی بر اینکه طالبان شهر را تصرف خواهند کرد اما من تمایل داشتم که آنها را نادیده بگیرم زیرا باور نمی کردم این اتفاق بیفتد.
آن روز زندگی مارینا و میلیون ها نفر دیگر در افغانستان تغییر کرد. او در حال کار بر روی یک گزارش بود که رئیس امنیت وارد دفتر شد و به تیم گفت که تخلیه کنند طالبان وارد کابل شده . مارینا به سرعت پسرش را گرفت و ساختمان را ترک کرد اما شهر مملو از ترافیک بود زیرا مردم تلاش ای برای فرار داشتند.
او به یاد می آورد در شوک عمیقی فرو رفتم و از حوادث آن روز آسیب دیدم. وضعیت روانی من برای هفته ها ناپایدار شد.
دست و پنجه نرم کردن با یک زندگی جدید.
مارینا اصلاً اهل ولایت بدخشان افغانستان است مادر سه فرزند پس از پایان تحصیلات خود به کابل نقل مکان کرد. او پس از کار در یک سازمان غیردولتی در سال ۲۰۱۶ در بخش رسانه و ارتباطات در یکی از وزارتخانه های دولت مشغول به کار شد.
مارینا در کنار شغل اصلی خود در یکی از شبکه های تلویزیونی ملی افغانستان به عنوان تهیه کننده کار می کرد و در جامعه مدنی فعال بود. او همچنین در یک دانشگاه خصوصی تدریس کرد و مقالات خود را در مورد حقوق بشر حل منازعه و سیاست در مجلات دانشگاهی منتشر کرد.
مارینا می‌گوید هرگز تصور نمی‌کردم که بعد از سخت‌کوشی یادگیری و سپس تدریس و همچنین کمک به رسانه‌ها و جامعه مدنی روزی بیاید که همه اینها هیچ معنایی نداشته باشد. هرگز تصور نمی‌کردم روزی بیاید که آرزوی روزهای خوب گذشته را داشته باشیم تجربیات و کار سخت. آنها خیلی سریع رفتند و از دست ما گرفته شدند.
از کارکردن جلوگیری شد.
چندین روز پس از تسلط طالبان مارینا تلاش کرد به کار خود بازگردد اما او را از دروازه‌های وزارت دور کردند. او می‌گوید آنها به من گفتند که دیگر نمی‌توانم کار کنم و اجازه ورود را ندادند.
از آن زمان مارینا بیکار بوده و تنها در جلسات و گردهمایی های گاه به گاه با انجمن خبرنگاران افغانستان که یکی از اعضای ارشد آن است شرکت می کند. مارینا می‌گوید که برای اعتراض به حق زنان برای کار به برخی از تظاهرات پیوسته است و برای مشاغل دیگری درخواست داده است اما تاکنون ناموفق بوده است.
از زمان بازگشت به قدرت در حالی که به صراحت زنان را از کار منع نکردند طالبان به حذف زنان از محل کار ادامه داده است. در ماه سپتمبر شهردار جدید طالبان کابل به کارمندان زن شهرداری گفت که در خانه بمانند مگر اینکه شغلشان توسط مردی پر شود. برنامه انکشافی سازمان ملل متحد در ماه دسامبر گفت که زنان ۲۰ درصد نیروی کار افغانستان را تشکیل می دهند و محدودیت کار کردن زنان می تواند تا یک میلیارد دالر به اقتصاد افغانستان خسارت وارد کند.
مارینا می افزاید: به عنوان یک زن، درس خواندم و سخت کار کردم تا آینده بهتری داشته باشم و مستقل باشم. «قبل از به قدرت رسیدن طالبان، برخی از مردم می گفتند که آنها تغییر کرده اند افکار آنها در مورد تحصیلات دختران و حقوق زنان تغییر کرده است. با این حال، طالبان همان هایی هستند که در دهه نود بودند.
لیسه دخترانه وجود ندارد.
در حالی که طالبان در ابتدا پیشنهاد کردند که حکومت آنها این بار نرم تر خواهد بود بسیاری از این نگرانند که محدودیت های اخیر شبیه رژیم آنها در دهه ۱۹۹۰ باشد زمانی که زنان از کار منع شده بودند و دختران نمی توانستند به مدرسه بروند. پس از چرخش مجدد برای بازگشایی لیسه های دخترانه در ماه گذشته وزارت معارف طالبان اعلام کرد که بازگشایی مکاتب تا اطلاع ثانوی که یک طرح جامع مطابق با شریعت و فرهنگ افغانستان تدوین شود به تعویق خواهد افتاد.
مارینا می‌گوید که طالبان از زنان تحصیل‌کرده ناراضی هستند و افزود که محدودیت‌های این گروه علیه دسترسی دختران و زنان به تحصیل صرفاً سیاسی است و هیچ مبنایی در دین ندارد.
او می گوید در اسلام و در فرهنگ افغانستان آموزش در طول تاریخ ترویج شده است زنان و دختران هیچ مانعی برای تحصیل نداشتند.
در افغانستان پس از آنکه طالبان از تصمیم خود برای بازگشایی لیسه های دخترانه عقب نشینی کردند برخی از دختران بیش از ۲۰۰ روز مدرسه را از دست دادند. تصاویر هق هق دختران به طور گسترده در رسانه های اجتماعی و رسانه های خبری به اشتراک گذاشته شد و محکومیت جهانی را برانگیخت.
مارینا با اشاره به دخترانی که از تحصیل محروم شده اند می گوید من نسبت به آینده آنها احساس ناامیدی می کنم. اشک در چشمان آنها و ناامیدی در چهره آنها را تنها زنانی که مطالعه کرده اند و سایر انسان های آگاه می توانند درک کنند.
تصویر مربوط به فرد مصاحبه شده نیست. اعتبار رسانه پشتیبانی قاطع ، علامت گذاری شده با CC BY 2.0.
منبع: مصاحبه افغان وتنس