در ۲۳مارچ، تصمیم طالبان مبنی بر عدم بازگشایی مدارس متوسطه برای دختران موجی از اعتراضات را هم در فضای مجازی و هم در دنیای واقعی برانگیخت. با اتخاذ این تصمیم در کوتاه مدت، بسیاری از دختران به دروازه مدرسه برگشتند و فیلم هایی از اشک و عصبانیت آنها به سرعت در فضای مجازی پخش شد.
در کنار فیلم ها و تصاویر، طیف وسیعی از هشتگ ها در شبکه های اجتماعی استفاده شد. افغان وتنس محبوب ترین هشتگ‌ها را در آن روز زیر نظر داشت که عبارتند از: #ReopenGirlsSchools, #EducationForAll, #educationisgirlsright, #EducationPrevails, #LetAfghanGirlsLearn, #دنجونوښوونځي_پرانېزئ و #زده_کړې_دټولولپاره. هشتگ‌ها تا ساعت ۱۸:۰۰ GMT بعد از آن روز تحت نظارت بودند، و عکسی از پاسخ آنلاین فوری ارائه می‌دادند.
چرخش مجدد طالبان به تصمیم آنها برای بازگشایی مدارس دخترانه به یک خبر پرمخاطب و بین المللی تبدیل شد و جای تعجب نیست که حجم قابل توجهی از بحث آنلاین توسط شخصیت های بین المللی با دنبال کنندگان زیاد در رسانه های اجتماعی هدایت می شود. بیش از۱۷ نفر از یکی از هشتگ های اصلی استفاده کردند که در مجموع تقریباً۳۴ هزار بار ذکر شده است، اما پست های برتر متعلق به ملاله، فعال حقوق دختران و دو خبرنگار بی بی سی – یلدا حکیم و لیزدوکټ است.
شكل اول و دوهم: تحليل هشتگ ها توسط ميلواتر. به تاريخ ٢٤/٠٣/٢٠٢٢ ١٠:٥٥ بجه گرفته شده است.
جوامعی که حول هشتگ‌ها و پوست‌ها تشکیل شده‌اند، طبیعتاً تحت تسلط این حساب‌های پرمخاطب هستند، اما چندین انجمن متمایز در نمودار شبکه وجود دارد.
شکل ۳: نتایج تشکیل شبکه هشتگ از هشتگ های نظارت شده. جزایر غیر مرتبط برای خوانایی حذف شده اند.
همانطور که در بالا مشاهده شد و برای تقویت داده‌های آب ذوب، پست‌های ملاله، یلدا حکیم و لیز دوست به طور گسترده توسط مخاطبان بین‌المللی بازنشر شدند. جامعه کوچک مشخص شده در مرکز نمودار، در دایره سیاه، توسط حساب‌هایی تشکیل شده است که حساب دیده بان حقوق بشر را بازتوییت می‌کنند.
شکل ۴: تصویری از توییت دیده بان حقوق بشر در مورد بازگشایی مكاتب دخترانه.
جامعه بزرگ‌تری که در دایره آبی مشخص شده است، همان چیزی است که می‌توان آن را محلی‌تر یا جامعه افغانی توئیتر در نظر گرفت که دارای حساب‌هایی در داخل و خارج از افغانستان است، اما حول حوزه‌های انتخابیه افغانستان متمرکز است. جداسازی جامعه افغان از نمودار و بررسی حساب‌ها شبکه‌ای از حساب‌ها را نشان می‌دهد که حول مبارزانی که آشکارا ضد طالبان و طرفدار آموزش دختران بوده‌اند، متمرکز شده‌اند.
برجسته ترین گزارش ها شامل مبارزان افغان و پشتون مانند حبیب خان، چندین حساب مرتبط با جنبش تهافذ پشتون (PTM) مانند منظور پشتین، و پدر ملاله، ضیاءالدین یوسف زی است.
با هر حال قابل توجه است که دید نسبتاً محدودی از مبارزان زن افغان وجود دارد. در حالی که نیلوفر ایوبی ظاهر می شود او دیگر در افغانستان زندگی نمی کند. به نظر می رسد که مبارزان زن در داخل افغانستان که دنبال کنندگان قابل توجهی دارند و قبلاً در مرکز مبارزات آنلاین بودند، در عکس فوری پاسخ آنلاین غایب بودند.
دستگیری چند تن از فعالان برجسته زن در ماه‌های اخیر که آزاد شده‌اند، پوشش رسانه‌ای گسترده و نگرانی بین‌المللی را در مورد امنیت فعالان در افغانستان – به‌ویژه زنان – و به طور کلی آزادی بیان در این کشور ایجاد کرده است.
پس از چرخش مکاتب، تظاهرات زنجیره ای در خیابان های افغانستان به راه افتاده است و برخی از دختران برای حق تحصیل و بازگشایی مدارس اعتراض کردند. در 23 مارس، ده ها دختر در بیرون لیسه سردار کابلی راهپیمایی کردند و خواستار بازگشایی فوری همه مکاتب شدند. تظاهرات – از جمله تظاهرات در داخل، خارج و تظاهرات خاموش – در روزهای بعد ادامه یافت و همچنین توسط مهاجران افغان سازماندهی شد. در پایتخت ایرلند، دوبلین، پناهجویان افغان در اعتراض به تعطیلی مدارس دخترانه به خیابان ها آمدند.